De eetcultuur op de snelweg komt pas in de weder opbouwtijd op gang.
Tot dan toe zijn er aan de snelweg alleen service stations te vinden.
In de vroege jaren van de wederopbouw wordt de snelweg voornamelijk gebruikt door vrachtverkeer, onder meer voor het vervoer van bouwmaterialen.
Chauffeurs maken veel overuren en rijden ook 's nachts door.
Dat kan alleen als er langs de snelweg voorzieningen komen voor de vrachtwagens en hun chauffeurs.
Rijkswaterstaat vraagt marktpartijen om deze verzorgingsplaatsen voor chauffeurs te ontwikkelen, met als standaardeisen sanitaire voorzieningen, een 24-uurs restaurant en extra onderhoud aan parkeerplaatsen.
De meeste pleisterplaatsen worden geëxploiteerd door grote bedrijven zoals Albert Heijn en samenwerkingsverbanden zoals Les Routiers. De Nederlandse snelweg kent enkele echte snelweg restaurant ketens. Dit zijn v/d Valk, Goud Reinet, Haje en AC.

Inmiddels is een nieuw tijdperk aangebroken in het bedienen van de mobiele mens.
Steeds meer mensen zijn niet onderweg naar kantoor of huis, maar kunnen dankzij mobiele telefoon en laptop overal werken. De wegrestaurants spelen hierop in door vergaderruimten aan te bieden, zodat mensen elkaar op strategische (file ontwijkende) plekken in het land kunnen ontmoeten.
In de nieuwste restaurants kan men rustig werken of lezen zonder te worden opgejaagd door een hectische omgeving.

Fotografie: Melle Smets Interview: Marten Minkema in gesprek met Piet van der Zande en Loes Rookhuizen van Routier restaurant Nunspeet